เศรษฐีตีนเปล่า (ปี 2533) (ศตวรรษ ดุลยวิจิตร - อรพรรณ พานทอง) (ละครเก่าหายาก คุณภาพดี)


หน้าแรก	บริการของเรา	เกี่ยวกับเรา	แจ้งโอนเงิน	ติดต่อเรา	เครื่องคิดเลข	เว็บบอร์ด

E-mail:

Password:

[ สมัครสมาชิกใหม่ ]

ละครไทย-ซีรี่ย์ไทย

ซีรี่ย์วาย

ละครไทยเก่าหายาก

หนังสือเรื่องย่อละครมือสอง

ซีรี่ย์สิงคโปร์-มาเลเซีย

การ์ตูน

ซีรี่ย์แผ่นเดียวจบ

หนังคอลเลคชั่น / หนังภาคต่อ

รายการเกมโชว์เกาหลี

รายการทีวี

สารคดี

หนังอีโรติก 18

คอนเสิร์ต / ละครเวที

Newsletter
รับข่าวสารเกี่ยวกับสินค้าใหม่ๆ
โปรดใส่อีเมล์ของท่าน

Online: 157 user

หมวด: ละครไทยเก่าหายาก / เศรษฐีตีนเปล่า (ปี 2533) (ศตวรรษ ดุลยวิจิตร - อรพรรณ พานทอง) (ละครเก่าหายาก คุณภาพดี)

ชื่อสินค้า :

เศรษฐีตีนเปล่า (ปี 2533) (ศตวรรษ ดุลยวิจิตร - อรพรรณ พานทอง) (ละครเก่าหายาก คุณภาพดี)

รหัสสินค้า :

TH2923

รายละเอียด :

เนื้อเรื่องย่อ (Synopsis) :

คุณ นายลำไย เศรษฐีนีแห่งตำบลบ้านนางแมว พานัจ ลูกสาวซึ่งเป็นลูกบุญธรรมมาเที่ยวยุโรป ที่จริงต้องบอกว่า นัจพามา เพราะคุณนายลำไยได้ฟังคุณนายต่างๆที่หมู่บ้าน ทั้งคุณนายศึกษา คุณนายผู้กอง ฯลฯ พูดถึงเมืองนอกกันอย่างชื่นชม ลำไยซึ่งไม่ยอมน้อยหน้าใครอยู่แล้ว จึงต้องให้นัจพามาทัวร์ เพราะนัจ "รู้ภาษาฝรั่ง" มากกว่าใคร ก่อนไปก็ต้องมีการ "เตรียมตัว" กันเป็นโกลาหล เริ่มตั้งแต่เสื้อผ้า แม้ว่าจะเลือกเดินทางในช่วงหน้าร้อนของยุโรป แต่สภาพอากาศก็ยังหนาวเย็นเกินไปสำหรับคนไทยอยู่ดี ต่อจากเสื้อผ้าก็เป็นรองเท้า สำหรับนัจไม่ค่อยเดือดร้อนนัก คนที่วุ่นวายและลำบากใจที่สุดคือคุณนายลำไย เนื่องจากตั้งแต่เด็กจนถึงเป็นย่าเป็นยายแล้ว นางชินกับเดินด้วยเท้าเปล่า หรืออย่างดีที่สุดก็ไม่เกินรองเท้าแตะ ดังนั้นการจะต้องมาทนใส่ รองเท้าหุ้มส้น แถมยังถุงน่องเข้าไปอีก จึงเป็นเรื่องทรมานของนางเหลือเกิน

นอก จากนั้นนัจยังต้องมีการ "ติวเข้ม" เรื่องการพูดของคุณนายอีก เพราะคุณนายเป็นคนไทยแท้ๆ ที่อยู่ชนบทมาตลอดชีวิต คำพูด คำจาของนางจึงใช้แต่คำศัพท์สมัยพ่อขุน แล้วแถมด้วยสบถสาบานอีกนิดหน่อย แม้จะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับชาวบ้าน ทว่าการเดินทางเป็นคณะใหญ่ที่ต้องร่วมเดินทางกับผู้ลากมากดีชาวกรุง จะทำตัวตามสบายอย่างนั้นไม่ได้ นี่ยังไม่รวมถึงการสอนให้คุณนายรับประทานอาหารด้วยมีดและส้อมอีกด้วย กว่าจะเดินทางได้ นัจก็ทั้งสนุกและเหนื่อยใจ เมืองนอกไม่ได้สวยงามน่าอยู่อย่างที่คุณนายนึก ที่ลอนดอนไม่มีตึกระฟ้าที่ทันสมัยอย่างที่ใครต่อใครพูดกัน อาคารเก่าทึมๆ กับบรรยากาศที่มัวซัว ทำให้คุณนายคิดถึงบ้าน ยิ่งต้องเดินกันทั้งวี่ทั้งวัน คุณนายก็รู้สึกลำบากลำบนกับเสื้อผ้าหนาเตอะ ถุงน่องที่คันตัวยิบๆ แล้วยังรองเท้าที่ทั้งบีบทั้งกัด

ยัง ดีว่านัจเตรียมข้าวสวยกึ่งสำเร็จรูปที่เติมน้ำร้อนอย่างเดียวก็พร้อมรับ ประทาน กับน้ำพริกสารพัดชนิดมาด้วย ไม่งั้นกว่าจะเดินทางกลับ นัจคงต้องประคับประคองคุณนายลำไยซึ่งรับประทานอาหารฝรั่งไม่ได้เลย กลับบ้านแน่นอน ในคณะทัวร์มีสาวสวย เก๋ ท่าทางปราดเปรียว ร่วมเดินทางมาด้วย เธอชื่อเทวิกา แต่ชอบให้ใครๆ เรียกว่า "วิว" วิวจบปริญญาตรีจากอเมริกา และเดินทางมาร่วมกับคณะทัวร์ยุโรปก่อนกลับบ้าน คุณนายลำไยบอกว่าวิวอยู่ในกลุ่มของพวก "ผู้ดีมีเงิน" คำพูดและกิริยาท่าทางของเธอที่ชอบโอ้อวด ข่มคนอื่นอย่างไม่เกรงใจ ชอบฉีกหน้าคนอื่นเสมอ ทำให้เธอไม่ค่อยมีเพื่อนในคณะทัวร์เลย นัจมองวิวแล้วนึกขยาด เธอไม่อยากร่วมสังคมกับ "ผู้ดีมีเงิน" เหล่านี้เลย สายตาของวิวที่มองเธอกับแม่อย่างสมเพชปนดูถูก ทำให้นัจกลัวและเบื่อ "ผู้ดีมีเงิน" ขึ้นมาทันที เธอคิดว่าถ้าเหล่าผู้ดีมีเงินเป็นแบบนี้กันหมด เธอขออยู่อย่างสาวบ้านนอกอย่างนี้จะดีกว่า วันหนึ่งนัจกับคุณนายงดไปทัวร์ลอนดอน 1 วัน เพราะนัจตั้งใจจะซื้อของตามที่อาจารย์สุวิมล อาจารย์ของเธอที่มหาวิทยาลัยฝากมา นัจพาคุณนายเดินทางด้วยรถไฟใต้ดิน เมื่อถึงบริเวณซึ่งเป็นที่ตั้งของห้างสรรพสินค้าใหญ่ นัจมองหาร้านที่ระบุมา ก็หาไม่เจอ คุณนายเดินจนเหนื่อยบ่นแล้วบ่นอีก นัจก็ยิ่งกังวลจนคุณนายตัดสินใจเดินไปถามชายคนหนึ่งที่ยืนรอรถประจำทางอยู่ หน้าตาท่าทางของเขาไม่เหมือนคนไทยเลยสักนิด

ขณะ ที่คุณนายยืนยันว่าเป็นคนไทยแน่นอน คุณนายลำไยเดินจ้ำไปหาชายหนุ่มผู้นั้นอย่างรวดเร็ว นัจยืนงงว่าทำไมคุณนายจึงแน่ใจนักว่าเป็นคนไทย กว่าจะหายงงคุณนายก็ไปเจรจากับเขาเสียแล้ว นัจวิ่งตามไปทันที แล้วเธอก็ต้องนิ่งอีกครั้ง เมื่อได้ยินเขาตอบคุณนายลำไยเป็นภาษาไทยชัดเจน คุณนายจัดการแนะนำตัวเอง และนัจเสร็จเรียบร้อย เขาจึงบอกว่าเขาชื่อ สันติธร มาเรียนอยู่ที่ลอนดอนนี้ 10 ปีแล้ว ตลอดเวลาที่คุยกัน แม้หลายสิ่งหลายอย่างจะบอกว่าเขาเป็นพวก "ผู้ดีมีเงิน" แต่นัจก็ยังไม่เห็นว่าเขาจะมีกิริยาอย่างเทวิกาเลยสักนิด เขาสุภาพ พูดจาดี แถมยังใจดีโดยจะพาเธอกับคุณนายเดินไปร้านหนังสือที่ต้องการเสียอีก หลังจากได้ของที่ต้องการแล้ว นัจกับคุณนายลำไยก็ลาสันติธร และตามเคย ตามนิสัยของคุณนาย นางก็บอกที่อยู่กับเขาอีก โดยบอกให้ไปถามหานางได้ที่ตำบลบ้านนางแมว นครปฐม รับรองว่าใครๆก็รู้จักนาง แล้วนางจะดูแลเขาอย่างดี นัจอายมาก แต่สิ่งที่เธอเห็นก็คือ สันติธรไม่ได้มีท่าทางว่าจะดูถูกอย่างไร ไม่มีแม้สีหน้ารำคาญ ทั้งที่เขาเสียสละกับนัจและแม่ค่อนข้างจะนาน เธอเห็นเขายิ้มอย่างเต็มใจ สีหน้าพอใจกับท่าทางจริงใจของคุณนายลำไยมากกว่า ทั้งคู่แยกกันไม่นาน ก็ต้องมาเจอกันอีกในร้านอาหารจีนใกล้ๆ กันนั่นเอง เนื่องจากเป็นตอนเที่ยงพอดี คนจึงเต็มทุกโต๊ะ สันติธรซึ่งมาก่อนและได้ที่นั่งแล้ว จึงชวนคุณนายกับนัจนั่งร่วมโต๊ะด้วยกัน สันติธรมองหน้าสาวน้อยหน้าใสอย่างนัจอย่างเอ็นดู นัจเป็นคนสวยที่สวยโดยเนื้อแท้จริงๆ เธอแทบไม่ต้องแต่งหน้าเลย จากร้านอาหาร คราวนี้ได้แยกกันจริงๆเสียที

นัจ พาคุณนายกลับโรงแรม นัจเห็นเทวิกานั่งคุยแจ๋วๆกับผู้ชายคนหนึ่ง แม้เธอจะเห็นเพียงด้านหลังของเขาแต่เธอก็จำได้ว่าเป็นสันติธร และราวกับเขามีตาหลัง เพราะเขาหันมามองเธอ แล้วลุกขึ้นเดินมาหาเธอกับคุณนายโดยไม่ลืมจะขอโทษเทวิกาเสียก่อน คุณนายทักสันติธรอย่างคนรู้จักคุ้นเคยมานาน จนเทวิกาหน้าบึ้ง คอแข็ง เมื่อเห็นสันติธรสนใจกับ "พวกบ้านนอก" มากกว่าเธอ เมื่อถึงเวลาเดินทาง สันติธรก็ยังมายืนส่งที่ฟุตบาทหน้าโรงแรม นัจไม่แน่ใจว่าเขามาส่งเธอกับแม่หรือส่งเทวิกากันแน่ เพราะสายตาของเขาที่มองสบตาเธอนั้น ไม่ได้เหลียวมองเทวิกาเลยสักนิด แม้เจ้าหล่อนจะเดินขึ้นรถบัสคันใหญ่ตามหลังเธอมานั่นเอง เทวิกาเดินเชิดคอปั้นปึ่งไปนั่งอย่างกับเจ้าหญิง เธอเมินหน้าหนีสันติธรอย่างตั้งใจ แต่เขากลับไม่สนใจ สันติธรโบกมือให้นัจราวกับเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน ที่ตำบลบ้านนางแมว นัจกับคุณนายลำไยกลับมามีชีวิตที่ปกติเหมือนเดิม นัจจบการศึกษาชั้น ปวส. เป็นครูสอนอยู่ที่โรงเรียนเทศบาล แล้วขณะนี้นัจกำลังเรียนภาคค่ำที่วิทยาลัยครูในจังหวัด เพื่อจะได้สำเร็จปริญญาตรี นัจใช้จักรยานยนต์เป็นพาหนะประจำตัวเหมือนสาวๆทั่วไปแถบนี้ แต่นัจก็คล่องตัว เธอขี่จักรยานและขับรถได้ด้วย

สั่งซื้อ :

เลือก	สินค้า TH2923	จำนวน
	แผ่นธรรมดา (0ชิ้น) ราคา฿990	ชิ้น
	แผ่นธรรมดา+ปก (0ชิ้น) ราคา฿1010	ชิ้น
	ปก เศรษฐีตีนเปล่า (ปี 2533) (1ชิ้น) ราคา฿20	ชิ้น